Budak lima urang ulin di buruan, maén ucing bancakan.
"A Dodong, abdi ngiringan?" Dudung tungkul, ngarepkeun diajakan maén.
"Ah Dung mah alit kénéh. Jadi anak bawang wé nya?" Dodong némbalan bari nyiapkeun kenténg bareulah jeung batu rada gedé.
"Sumuhun, wios , asal tiasa ngiringan wé Dudung mah." Dudung bungah tuluy ngaberetek lumpat nyampeurkeun nu keur hompimpah.
"Dong, ari itu si Dudung rék dititah kumaha? Nyumput atawa ngajaga?" Usman gagaro ninggali Dudung luak-lieu teu ngarti kudu kumaha.
"Keun we antep, ngarana gé anak bawang. Teu ngaruh rek kukumaha gé." Dodong haré-haré ngabenerkeun kenténg anu geus bubuk, manéhna jadi ucing.
"Lain kitu Dong, cenah ayeuna mah bawang téh mahal pisan. Kumaha lamun urang jual éta si Anak Bawang, lamun payu mah kan urang bisa jajan."
"Ari ilaing édan bel? Balég wé atuh. Maenya si Dudung rék dijual ka pasar. Na rék kumaha mawana? Geus wé urang jual ka toko Pak RT ngén!"