Jumlah Mémber | 2.305 |
Jumlah Fikminer | 917 |
Jumlah Naskah | 15.884 |
Jumlah Koméntar | 132.894 |
Jumlah Jempol | 180.955 |
Bulan Séptémber 2011 | 1.533 |
Bulan Oktober 2011 | 2.339 |
Bulan Nopémber 2011 | 2.308 |
Bulan Désémber 2011 | 2.115 |
Bulan Januari 2012 | 2.148 |
Bulan Fébruari 2012 | 2.641 |
Bulan Maret 2012 | 2.800 |
Ku Sanjaya Dhipa
Barang srog, kasampak manéhna geus leuwih tiheula anjog. Nangtung hareupeun pajaratan bari mangpengkeun paneuteup ka mana boa. Pajaratan cinta, tempat ngurebkeun rupaning rasa nu teu weléh amuk-amukan jeroning dada.
“Asa percumah mindeng nyekar téh,” pokna. Sahaté pisan geuning. Enyaan, asa taya hartina ngurebkeun cinta, tur mindeng nyekar ka pajaratanna. Da geuning rasa cinta angger marakayangan beurang peuting. Asmara teu weléh ngaririwaan jeung ngajungjurigan saban mangsa.
“Sigana kudu disampurnakeun, ngarah teu ngariwanan baé…” pokna deui.
“Enya, tapi kumaha carana? Kumaha carana nyampurnakeun cinta nu tos dikurebkeun?” nanya téh ka manéhna, tapi sakaligus ka diri sorangan. Asih pasini lugay dina kembang samoja, taneuh beureum papaés nu hamo sirna.***